รักที่ไม่มีวันสิ้นสุด

รักที่ไม่มีวันสิ้นสุด
ในขณะที่ฉันเขียนบล็อกนี้ฉันกำลังตื่นขึ้นมาสู่โลกแห่งความมืดมิด แน่นอนว่าการระบาดของโรคได้เลวร้าย แต่วันนี้ความมืดเป็นจริง มันตัด มันเจ็บ. เพราะฉันพบเมื่อคืนที่ผ่านมาว่าลูกชายวัย 19 ปีของเพื่อนรักฆ่าตัวตายเมื่อวานนี้และหัวใจของฉันก็แตกสลาย ฉันเสียใจกับการสูญเสียชีวิตของเขาและฉันไม่สามารถจินตนาการได้ถึงความเจ็บปวดและความปวดร้าวที่พ่อแม่และพี่น้องของเขากำลังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ และเมื่อฉันประมวลผลทั้งหมดข้อพระคัมภีร์ต่าง ๆ ก็อยู่ในใจ…. ฉันมีความเสียใจและความปวดร้าวไม่หยุดหย่อนในใจ -โรม 9: 2
ขณะที่ฉันอ่านการทำสมาธิทุกวันฉันได้รับการเตือนอีกครั้งว่า“ ศรัทธาไม่ได้ป้องกันเราจากความทุกข์ยาก” และอาจมีคนถามว่าแล้วทำไมต้องมีความเชื่อ?
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฉันถามตัวเองด้วยคำถามนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ศรัทธาของฉันในพระเยซูคริสต์และพระเจ้าจริงๆแล้วฉันได้รับอะไรในชีวิต?และทุกครั้งฉันสามารถตอบคำถามได้ในคำเดียว - ทุกอย่าง หลายครั้งในชีวิตของฉันฉันพบว่าตัวเองถูกผลาญไปกับความเป็นจริงของชีวิตไล่ตามเงินที่ยิ่งใหญ่ความร่ำรวยความสุขโดยคิดว่านั่นคือที่มาของตัวตนของฉันความสมหวังในชีวิตของฉันจะมาจากไหน จากนั้นในชั่วอึดใจเดียวความสำคัญของความเป็นจริงเหล่านั้นจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อฉันได้เรียนรู้ว่ามีบางอย่างที่น่าเศร้าเหมือนกับที่ลูกชายของเพื่อนของฉันต้องสละชีวิตของเขาเอง และในช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่อฉันตระหนักว่าเหตุใดฉันจึงมีศรัทธา - เพราะเป็นจุดเริ่มต้นและจุดจบของชีวิต ใน 'ภาพรวมที่ใหญ่กว่า' ในชีวิตของฉันฉันไม่มีทางหันไปหาพระเจ้าได้ ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมลูกชายของเพื่อนฉันถึงเอาชีวิตเขาความสิ้นหวังที่เขาต้องรู้สึกและตอนนี้ความเจ็บปวดที่พ่อแม่ต้องแบกรับ ใครสามารถเข้าใจได้บ้าง? ไม่แน่นอนฉันและฉันไม่คิดว่าเพื่อนของฉันจะสามารถอธิบายได้เช่นกัน แต่ไม่มีคำตอบที่ไหนมีคำตอบเสมอ และเริ่มต้นจากพระเจ้าและความรักของพระเยซูคริสต์บุตรชายของพระองค์ กลับไปที่ข้อพระคัมภีร์ที่เปิดด้วย
ตอนนี้ทั้งสามยังคงอยู่: ศรัทธาความหวังและความรัก แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความรัก
1 เซนต์โครินธ์ 13:13
เมื่อเปาโลเขียนจดหมายฉบับแรกถึงชาวโครินธ์เขาพยายามทำเช่นนั้นเพื่อแก้ไขปัญหาชีวิตคริสเตียนและศรัทธาที่ผู้คนในคริสตจักรกำลังประสบอยู่ ฉันคิดว่าน่าสนใจที่จะสังเกตว่าเมืองโครินธ์ในเวลานั้นเป็นเมืองที่มีความเป็นสากลที่ยิ่งใหญ่ซึ่งมีการค้าที่เฟื่องฟูวัฒนธรรมที่น่าภาคภูมิใจการผิดศีลธรรมอย่างกว้างขวางและหลายศาสนา อืมฟังดูคุ้น ๆ มั้ย? บางทีประวัติศาสตร์ซ้ำรอย?
ฉันเคยแสดงความคิดเห็นก่อนหน้านี้ในหลายบล็อกเกี่ยวกับวิธีที่คนหนุ่มสาวในอเมริกากำลังดิ้นรน แม้กระทั่งก่อนการระบาดของโรคความวิตกกังวลความซึมเศร้าความเหงาจึงไม่น่าแปลกใจที่การฆ่าตัวตายกลายเป็นสาเหตุการเสียชีวิตอันดับสองของวัยรุ่นในอเมริกา บางทีนี่อาจอธิบายได้ว่าทำไมนักศึกษา 1,200 คนที่มหาวิทยาลัยเยลจึงสมัครเข้าร่วมชั้นเรียนในฤดูใบไม้ร่วงปี 2018 ในทุกเรื่อง“ วิธีค้นหาความสุข”
แต่พอลให้คำตอบแก่เราด้วยคำเพียง 15 คำและเขาเริ่มจากจุดที่เราแต่ละคนต้องเริ่มด้วยศรัทธา เราต้องเข้าใจและยอมรับว่าในชีวิตนี้เราไม่ใช่คนที่ควบคุมได้ ความเชื่อของเราในการพึ่งพาตนเองเป็นตำนาน (สุภาษิต 3: 5, 6) เราต้องตระหนักว่านี่คือโลกของพระเจ้าและยากที่จะเข้าใจพระเจ้าทรงรักเราทุกคนในแบบที่เราเป็น ตอนนี้เขาต้องการให้เราแต่ละคนมีหัวใจเหมือนพระเยซู แต่พระองค์รู้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น ดังนั้นพระองค์จึงส่งบุตรชายของเขาพระเยซูคริสต์มาดำเนินชีวิตตามแบบอย่างแก่เรา! ที่จริงพระเยซูทรงรักเรามากจนสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อเราจะมีชีวิตนิรันดร์ เมื่อเราเลือกที่จะดำเนินชีวิตด้วยศรัทธาไม่ใช่ด้วยสายตาสิ่งอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น - เราพบว่า HOPE!
ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรไม่ว่าคุณจะอยู่ไกลแค่ไหนก็มีความหวังได้เสมอ ความหวังแบบหนึ่งที่บอกว่าไม่ว่าคุณจะต้องเผชิญกับอะไรในชีวิตของคุณวันพรุ่งนี้ถือเป็นคำมั่นสัญญาและศักยภาพที่จะดียิ่งขึ้นกว่าวันนี้ ในชีวิตจะขออะไรได้อีก? และเมื่อฉันคิดถึงความมืดมิดที่ฉันตื่นขึ้นมาในวันนี้ฉันก็เห็นความหวังอันริบหรี่แล้วความจริงที่ว่าแม้ตอนนี้เพื่อนของฉันจะเจ็บปวดและปวดร้าวเขาก็จะได้เห็นอีกครั้งในวันที่เขาจะยิ้มและหัวเราะ ; เมื่อเขาจะชื่นชมยินดีและซาบซึ้งมากสำหรับพรมากมายที่เขาประสบในชีวิตของเขาเอง พระเจ้าจะทรงปลอบโยนเขาและนำเขาไปยังสถานที่นั้น เมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วเพื่อนของฉันเป็น“ คนที่มีความเชื่อ” ฉันไม่สงสัยเลยว่าพระเจ้าจะประทานความหวังให้เขา
และใช่มันจะดียิ่งขึ้น สำหรับทางเลือกที่จะมีศรัทธาคือของขวัญแห่งความหวังและในทางที่อธิบายไม่ได้โดยสิ้นเชิงเมื่อเรามีความหวังเราจะพบความสามารถในการรัก เมื่อพระเยซูทรงสั่งให้เราใน 2 ครั้งพระบัญญัติที่ยิ่งใหญ่“ รักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง” มัทธิว 22:39 ในช่วงเวลาที่ท้าทายที่สุดลองนึกดูว่าโลกของเราจะแตกต่างกันอย่างไรหากเราแต่ละคนปฏิบัติพระบัญญัตินี้กับทุกคนที่เราพบเจอทุกวัน อย่างที่เพื่อนรักคนหนึ่งพูดกับฉันเมื่อวานนี้ว่า“ เราแค่รักกันไม่ได้และอย่าไปสนใจกับสิ่งที่ทำให้เราต่างคนต่างไปจากกัน ลองคิดดูสิ เมื่อคุณพิจารณาว่าเราทุกคนถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระเจ้าว่าเราทุกคนเป็นมนุษยชาติคนเดียวลูก ๆ ที่รักของพระเจ้าเรารักกันไม่ได้หรือ? นั่นไม่ใช่สิ่งที่พระเจ้าบอกให้เราทำเมื่อเปาโลเขียนจดหมายฉบับแรกถึงชาวโครินธ์
ตอนนี้ทั้งสามยังคงอยู่: ศรัทธาความหวังและความรัก แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความรัก
1 เซนต์โครินธ์ 13:13
วันนี้หาวิธีรักใครสักคน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามแม้กระทั่งคนแปลกหน้า (ดึงหน้ากากของคุณลงแล้วยิ้มให้พวกเขา!) แต่จงก้าวไปให้ไกลและหาวิธีที่จะรักใครสักคน ช่วงเวลาเหล่านี้เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับเราทุกคน แต่พระเจ้าได้ประทานกำลังที่จะอดทนต่อเราทุกคน เข้มแข็ง. และใช่Be Brave! จงกล้าพอที่จะทำในสิ่งที่พระเยซูสั่งให้เราทำ ...

เว็บที่ดีที่สุดแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดูหนังออนไลน์